Dag 11, Even tot 10 tellen.

Onze dag begon weer met gebakken eieren en vette worst. Een combinatie waar niet iedereen 08:00 in de ochtend over te spreken was, maar wel een goede start van de dag. Tenminste dat dachten we.

Verassend genoeg was de kraan voor het hijsen van de buiten trap op tijd . We gingen vol goede moed aan de gang, en het eerste deel van de trap werd omhoog gehesen. Deze goede moed veranderde al snel in een tragedie want je raad het al, de trap paste niet op de pilaren waar wij gelukkig pas een week mee bezig waren geweest. En met “niet passen’’ mag je gerust zo’n 40 centimeter per pilaar aan meetfouten voorstellen, opgemeten door onze fantastische projectontwikkelaar: dominee Radu. Radu is naast dominee en projectontwikkelaar ook de plaatselijke kapper van het dorp, zijn meetkunsten zijn ook terug te zien in de scheve pony van zijn dochter.

Na lang hakken, boren en slopen van een groot deel van onze “op maat” gemaakte pilaren en kolommen en het ietwat aanpassen van de trap, paste het eerste deel van de trap na twee uur dan eindelijk op zijn plek. Hierna was het tweede deel van de trap aan de beurt die uiteraard ook niet paste. Hier volgde het zelfde proces van twee uur: hakken, boren en slopen. Zo “paste’’ dit deel van de trap dan eindelijk ook. Het hakken, boren en slopen werd trouwens alleen gedaan door plaatselijke bewoners, want dit is tenslotte hun specialiteit (vooral slopen). Dit resulteerde voor ons in heel veel koffie, koekjes, gegaap, houten billen en heel vaak tot 10 tellen en dit de hele ochtend.

Na de lunch, toen de trappen ‘’netjes’’ op hun plek lagen, konden we zelf weer aan de gang! We hebben een deel van de vloer onder de trappen beton gestort en een deel van de buitenmuur onder de trappen afgemaakt. Ook is er een opstap aan de onderzijde van de trap gemaakt. Daarnaast zijn de nieuwe muren binnen verder gestuct. Gelukkig dus toch nog enig resultaat na een hele lange ochtend.

Ook het kinderkamp begon wat moeizaam. Doordat iedereen geïnteresseerd wilde kijken naar het plaatsen van de trap, het busje helemaal vol lag met bouwmateriaal dat Radu even over het hoofd had gezien en een aantal deuren van het busje nu helemaal niet meer dicht konden (APK is hier niet van toepassing) liep het ophalen van de kinderen en dus de start van het kinderkamp iets uit. Zoals gewoonlijk was het kinderkamp ingevuld met, ochtendgymnastiek, sport en spel, bijbel les en knutselen.

’s Middags was het tijd voor huisbezoek. Het huisbezoek was erg voedzaam. Bij ontvangst kregen wij van de gastvrouw een dikke smakkerd op de wang. De vrouw was een half jaar weduwe, haar dochter was drankverslaafd en haar zoon woonde in Rusland en had ze al drie jaar niet gezien. Kortom: een aangrijpende achtergrond. We werden gevraagd plaats te nemen aan haar tuintafel die rijkelijk gevuld was met lokaal voedsel. Waaronder iets wat leek op een appelbeignet maar smaakte naar de dikke smakzoen die wij eerder op onze wang hadden gehad. Over de rest van het voedsel waren wij overigens goed te spreken. Ook mochten we haar tuin bekijken, gevuld met groentes en varkens. Bij vertrek vroeg de lieve vrouw ons nog eens terug te komen omdat zij zo vereenzaamd was.

We hebben de dag zoals gewoonlijk afgesloten met een heerlijk maal van Ira en kaartspellen.

PS. Wist je dat: schommelen voor 50+’ers een perfecte uitkomst bied in stressvolle situaties?

Passen....


Breken....


Nog eens passen....


Nog veel meer breken.......


En weer passen.....