Dag 6, ‘’Socco, socco, patchi, patchi’’

‘’Socco, socco, patchi, patchi, socco, socco, vida vida’’
In plaats van ‘’Hoofd, schouders, knie en teen’’ kregen wij het echte werk op onze bord geschoven door de plaatselijke Moldaviërs. Een dans met veel denkwerk, techniek maar vooral snelheid. Kortom; niks voor ons! (Vraag het dansje bij thuiskomst maar na ;) ) De hele nacht hebben we wakker gelegen, want het lied bleef maar in ons hoofd spoken. Maar oké, back to business. Half 8 ging de wekker, niet dat we dan gelijk opstaan, want dat wordt pas gedaan net voor tijd. Als Robbert schreeuwt ‘’Nog 5 minuten’’ dán is het tijd om te stoppen met net te doen alsof je slaapt en naar de ontbijtzaal te strompelen.

De bouwers starten de dag om 9 uur. Er stond weer een zware klus op het programma. Namelijk; water, grint, cement, zand en grint. Of terwijl; beton storten. De hoogste pilaar was aan de beurt. Na dat wij de hele bekisting met een bescheiden 7 stempels (steun palen) recht hadden gezet, begon de baas (a.k.a. de dominee) alles weer scheef te zetten. Maar ja, hij is de baas, hij zou het wel weten. Vervolgens (zoals Moldavische gebruiken) begon hij met ongeveer 22 andere stempels zijn creatie weer recht te zetten. Toen dit eindelijk voor elkaar was, konden we knallen. Tot dat (nog zon leuke Moldavische werkwijze) het cement en de bakstenen voor de binnenmuur, waar wij de dag daarvoor mee gestart waren, op waren. Oftewel, weer een probleem dat opgelost moest worden. Hier in Moldavië is voor elk ONNODIG probleem een oplossing. Namelijk; 1 mysterieus belletje door de baas en een iets wat langere siësta. Daarna konden we weer aan de gang. Maar eind goed al goed, alles is weer netjes binnen de tijd afgerond voor vandaag.

De andere groep startte met de ochtendgymnastiek. Daar hebben wij de rollen een keer omgedraaid. In plaats van dat wij de dansjes voor deden, hadden de Moldaviërs ons de nacht daarvoor (ref. alinea 1) wat pasjes geleerd. Nadat het zweet onder de oksels stond, zijn we naar het park gegaan met de kinderen. De jongere groep ging met Ellen spelletjes spelen, en de wat oudere gingen met ons volleyballen. Je kon goed zien dat volleybal niet de nationale sport is van Moldavië. Achja, meedoen is belangrijker dan winnen. Al is dat voor Bobel (Ilse) een onbekende uitspraak. Na wat lekker gesport te hebben, kregen de kinderen bijbel-les over Daniel en de leeuw. Vervolgens is 1 groep aan de slag gegaan om een leeuw te maken van krulpasta, een bord en papier. De andere groep heeft een soort 3D kleurplaat gemaakt van Daniel en zijn leeuwen.

Zo als jullie al gewend zijn, brachten we weer voedselpakketten naar de arme families. De eerste familie was een moeder met 8 kinderen. Toen we binnen kwamen liepen we door een soort erehaag van druiven. Ze leefde in een armoedig huisje met veel gewassen. Ze moet namelijk alle 8 de mondjes wel voeden. Bij de 2de familie kwamen ontmoette wij een moeder met 2 dochters. Haar man overleed in Moskou na een brand in het huis. Haar zoon verongelukte tijdens het motorrijden. Op het nieuws moest zij zien dat het haar zoon was. Het was erg triest om het aan te horen, maar dat geeft ook de mentaliteit aan van deze mensen. Zij doen het met wat zij hebben, en zijn gelukkig met wat ze wél hebben.

Na de activiteiten zijn we om 6 uur aangeschoven voor het avondmaal, pasta met ketchup. Wij doen het met spaghetti, zij met pasta. Sorry voor dit lange verhaal en wij hopen dat je genoten hebt van ons dag verslag. Oh ja en wist je dat: Tom zich afvroeg wat voor een zoogdier een oraal (oorraal) is?

PS. Morgen gaan we een dag op pad met de groep om lekker te ontspannen en zijn wij waarschijnlijk niet in staat om een verhaal te publiceren. We plaatsen er dan twee op zondag!

Dansen met de kinderen van het kinderkamp


Beton met emmers in de hoge pilaar storten