Dag 14, Afwerking en een gezellige BBQ

De laatste dag voor vertrek stond in het teken van afronding. Over de bouw valt niet heel veel te vertellen Het draaide om het afwerken van muren en het voorbereiden van het plaatsen van de grote toegangsdeur. Dat laatste bleek niet heel makkelijk en is gebleven bij het in de opening zetten van de deur. Verder ging het mannetje dat aan de leuning werkt ook weer gestaag door. Wel echt een vakman die kan toveren met metaal. Ook bleek weer dat de meetcapaciteiten van Radu niet al te best zijn, aangezien hij Bert en mij vroeg om op een ander plek onder de trap een kunststof kozijn van 160x95cm te plaatsen in een sponning die 130x55cm bleek te zijn……. Hij mag nog even doordenken over een andere oplossing dus! Het geheel ziet er goed uit en het kleine kleurverschil in het stucwerk mag de pret niet drukken.

Het kinderkamp was ook weer erg leuk. Dit maal kwam het krachtige verzoek van de groep aan Bert en mij om mee te doen met de dansjes met de kinderen. Daar zijn wij natuurlijk enthousiast op ingegaan tussen onze afrondende bouwwerken door. Verder hebben de kinderen weer een waterballonnengevecht gehouden en medaille met een hartje geknutseld, dat symbool stond voor het goed zorgen voor elkaar.

Aangezien we op de bouw ’s middags niet verder konden, zijn Bert en ik vandaag mee geweest met de bezoeken van twee families. En deze waren erg indrukwekkend. Het is lastig om in een kort verhaal als dit te omschrijven hoe schrijnend deze verhalen waren. Op het eerste adres woont een vrouw van ca. 35 jaar die alleen 4 kinderen opvoedt. Haar man had haar verlaten toen ze in verwachting was van hun vierde kind (dat hebben we deze week al vaker gehoord). Het is ongelofelijk om te zien hoe ze leeft met en voor haar kinderen. Maar ook om te horen hoe machteloos een vrouw hier is als haar man niet thuis geeft als het gaat om een bijdrage voor het opvoeden en verzorgen van de kinderen. Instanties doen niets, een advocaat die ze inschakelt doet ook niets om haar te helpen. Zelfs het krijgen van de juiste medische hulp die ze nodig heeft is haast onmogelijk omdat het haar kwalijk genomen wordt dat ze lid is van deze kerk. Na aftrek van vaste lasten als huur, gas, water en licht, heeft ze nog gemiddeld zo’n € 50,- per maand om haar gezin te kleden en te voeden. Ik kan nog wel een A4 volschrijven van alle verhalen die we gehoord hebben. Onwaarschijnlijk en zeer indrukwekkend voor ons als bezoekers. En helemaal om te horen dat ze de dag begon met een depressieve stemming en door ons bezoek weer wat positiever aankeek tegen de maatschappij.

Op het tweede adres woonde een jong stel (man 22 en vrouw 21) met een jongetje van 4 jaar en een jongetje van 10 maanden. Het huis dat ze huurde was niet groter dan een garagebox bestaande uit een heel klein bijkeukentje, een kleine keuken en een kamertje waar net een éénpersoonsbed en een soort van 1,5 persoons uitklap-bed in kon staan. Zij hadden beide geen vast inkomen en werkte daar waar het kon. Ongelofelijke armoede, maar wel een drive om zelf voor hun gezin te zorgen en te proberen een beter bestaan op te bouwen. Hij wilden bij zijn ouders achter het huis in de tuin een huisje gaan opknappen en dan langzaam wat dieren kopen om een beter bestaan op te kunnen bouwen. Zij verbouwden wat groente achter het huis die ze in een kelder achter het huis bewaarden. Ze maakten zich nu al zorgen over hoe ze de koude van de winter door zouden kunnen komen en of ze wel genoeg eten zouden kunnen opslaan. Ook dit was erg indrukwekkend en we konden merken dat het iedereen erg aangreep.

Toen weer terug naar onze stek waar de voorbereidingen voor de afsluitende BBQ al in volle gang waren. Een schril contrast met wat we die middag gezien hebben, maar zo is het de hele week al geweest. Het was een leuke avond waarbij we gezellig met elkaar ter afsluiting van de twee weken en het harde werk en het kinderkamp gegeten hebben. Na het eten gezellig nog gevoetbald en gevolleybald. Nu inpakken en laatste nachtje in ons gebouw slapen. Morgen komt de bus ons ophalen om 10.30 uur voor de terugreis. Tot ziens bij Ria en Leo van Doorn. Iedereen kijkt al uit naar de frikandellen en friet!

Robbert

PS We hebben vanmorgen (zaterdag) nog een foto op de trap gemaakt welke ook is toegevoegd. Radu overhandigde ons een aandenken om in Leersum op te hangen.

Bert en Robbert dansen met de kinderen……..




De laatste rit van Ellen met het fantastische kinderbusje!